In en rondom Kuta

Het is alweer maandag realiseer ik me als ik wakker word vanmorgen: wat gaat de tijd toch snel, veel te snel, vorige week zaten we nog lekker in Kalibaru. Vandaag weer een 'plan, plan' dagje. We ontbijten om 9 uur en het is heerlijk rustig. Of de meeste mensen zijn al geweest, of er is een groot aantal vertrokken. Omdat het voor de middag altijd droog is, besluiten we lekker te gaan zwemmen en ook bij de pool is het heel rustig. We blijven een paar uurtjes genieten van de rust en het mooie weer. Dan komen de wolken weer en begint het onheilspellend te waaien; zal het weer losbreken vanmiddag? We gaan douchen en nemen een taxi naar Legian, het noordelijke deel van Kuta, daar waar we in 2002 logeerden bij Simpang Inn, een guesthouse in de straat waar de aanslag plaatsvond. Nu 8 jaar later verwijst alleen een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers naar de onverwachte en tragische gebeurtenis van 8 jaar geleden. We bezoeken het monument en ik moet zeggen dat ik het even koud kreeg en een paar keer flink moest slikken. De herinneringen aan de gebeurtenissen van 8 jaar geleden gingen als een film aan me voorbij. Simpang Inn bestaat nog steeds en de bedrijvigheid is weer helemaal terug in de straat, zo'n grote tegenstelling tot de situatie van Oktober 2002 toen het dagelijkse leven van het ene op het andere moment totaal ontwricht was, niet alleen daar maar op heel Bali. Nog een laatste blik, een klein traantje, en dan draaien we ons om om verder te gaan. Door terug te komen naar die plek zijn we onze belofte nagekomen en geeft het voor mijn gevoel toch een soort afsluiting. We pikken weer een bluebird taxi op en laten ons weer afzetten bij Matahari wat altijd een soort baken is in Kuta, nog steeds. We strijken neer op hetzelfde terrasje als waar we 8 jaar geleden ook waren neergestreken toen we wachtend op onze aansluitende vlucht nog wat dronken nadat we onze spullen hadden opgehaald in Bali Garden na de aanslag en waar we destijds alleen zaten samen met een stel uit Amsterdam die ook zaten te wachten op hun vlucht terug naar Holland. Alsof in een film kwam er toen een meisje van een jaar of 10 naar mij toegelopen en overhandigde me een briefje met daarop de tekst: 'if you leave too, they will have won!' met andere woorden: 'als jullie ook vertrekken dan hebben zij gewonnen'. Die gebeurtenis heeft ons doen besluiten te blijven, ook al verklaarde iedereen ons voor gek en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat we toen die beslissing genomen hebben. Vreemd is het wel om daar nu weer te zitten, ditmaal omringd door lachende en vrolijke toeristen maar het is goed zo, 'ze', de toeristen zijn in iedergeval weer terug op Bali.

We gaan in Matahari nog even pinnen, tja ook dat moet met enige regelmaat gebeuren niet waar, en Mechie en Martin kopen buiten nog twee echte nep rolex horloges voor Twan en Mark. We lopen verder richting de ons zo vertrouwde pasar. Het is altijd leuk om hier even rond te snuffelen. Er blijven nog 2 zomerjurkjes aan me plakken ;-) en een hele mooie buddha die ik van Loek kado krijg (je mag nooit een buddha voor jezelf kopen). Inmiddels begint het te schemeren en kleurt de hemel rood als we langs het strand richting Bali Garden lopen. We gaan even zitten op het strand om te kijken naar alle spelende en surfende kids die overal vandaan lijken te komen. Het is een mooie zonsondergang en als we bij Bali Garden plaatsnemen op het terras om een hapje te eten is het inmiddels alweer donker. We bestellen een frozen Marguerita, die hebben we wel verdient en verorberen de heerlijke mie goreng ajam met saté. Een perfecte aflsuiting van een toch wel emotionele dag. Via Discovery lopen we weer naar de straatkant en komen langs een 'fish therapy' gelegenheid, dat stond ook nog op onze 'to do' list en Mechie, Loek en ik gaan ervoor. 10 minuten voor 60.000 roepia. Het is een hele vreemde gewaarwording want zodra je je benen in de vissenbak laat zakken komen ze allemaal op je benen af en beginnen te knauwelen. In het begin ondergaan we het dan ook iet wat lacherig maar het gevoel went snel en eigenlijk is het wel heel relaxend. 10 minuten is wel lang genoeg vinden we (20 minuten kan ook) en als herboren lopen we aan de voorkant Discovery weer uit en laten ons door een bluebird taxi naar huis rijden...